İSLİ BİR LAMBANIN LOŞ IŞIĞINDA

               Yaşlı olan sona doğru yol alır.
               Bebek olan uyur, boş beşiğinde.
               Fazla renk aramak, nadanlık olur.
               Yedi rengi olan gökkuşağında.

              Tel elinden perde ağlar, saz inler.
             Yok olur umutlar, söner azimler.
             Sevgiye vekil atanan hüzünler,
             Yatar kapımızın dış eşiğinde.

            Dost diye niceye özümüz yorduk.
            Ne bir fayda bulduk, ne vefa gördük.
            Yitip giden ömrü aradık, durduk.
            İsli bir lambanın loş ışığında.

            Kendini kandırıp boş hayal kurma.
            Nefes harç eyleyip zihnini yorma.
            Gel boşu boşuna arayıp durma.
            Buğday bulamazsın, fiğ başağında.

            Sanma Hayranî zemzemle yıkanmış.
            O da bu âlemin zevkine kanmış.
            Dünyayı kendine hep mekân sanmış.
           Bilmez ki ömrünün son kavşağında.

          Sefil HAYRANİ /Mehmet KORKMAZ