Doğum tarihin bin dokuz yüz elli
Ben de başladım yaşam savaşına
Doğum yerim Tunceli, o da belli
Bekleyin neler gelecek başıma
Babamın adı Baki, anam Fatma
Dediler sen burada mekân tutma
Sana ait olmayan lokma yutma
Sakın haram katma helal aşına
Yıl elli yedi okula başladım
Altmış bir okul bitti yavaşladım
Altmış iki ara verip boşladım
Ortada dolandım boşu boşuna
Yıl altmış üç, ortaokul sınıf bir
Altmış altı, bana okul vız gelir
Dediler Muallim Mektebi’ne gir
Girip bitirdim çok gitti hoşuma
Yıl altmış dokuz, ben muallim oldum
Eşe dosta müjdeli haber saldım
Dört Nisan yetmiş, Aysel’i eş aldım
Evlenip yuva kurdum bir başıma
Gün yirmi yedi şubat yetmiş birdi
Aramıza Zeynep kızımız girdi
Bir temmuz yetmiş iki bulduk dördü
Murat başladı yaşam savaşına
Gün yirmi beş haziran yetmiş yedi
Evimiz bebek sesiyle inledi
Aramıza Eylem Esengül geldi
Hane halkımız ulaştı beşine
Yıl yetmiş yedi temmuzun dokuzu
Ölünce Ahmet’im kalmadı izi
Boynu bükük bırakıp gitti bizi
Yeni girmişti yirmi dört yaşına
Yıl yetmiş yedi, yirmi yedi ekim
Derdine derman bulmayınca hekim
Eylem aramızdan gitti nitekim
Kahpe felek düştü onun peşine
Yirmi mayıs yetmiş sekiz ilkbahar
Aramıza katıldı kızım Ezhar
Bak benim sana diyeceklerim var
Aldanma dökülen her gözyaşına
Yetmiş sekiz nakloldum vilayete
Beni verdiler merkez Hürriyete
Bir zamanlar baktım müdüriyete
Türlü türlü insan çıktı karşıma
Yetmiş sekizde olay var Maraş’ta
Yirmi dört aralıkta canlar başta
Olmak üzere ölü var her yaşta
Bakmadılar mazlumun gözyaşına
Bir yıl sonra büyük eylem konuldu
Olay kınandı ölenler anıldı
Kınayanlar mahkemeye sunuldu
İşten atıldılar boşu boşuna
Kurtlar karışmış koyuna kuzuya
Faşistler gemi almış azıya
Sürüldüm Erzurum Karayazı’ya
Tek tek gönderildik dağlar başına
Faşizme direndik, üstün meziyet
Geldi on iki eylül, kem vaziyet
Aydınlara edildi çok eziyet
Kim asıldı, kim dizildi kurşuna
İkinci sürgün yerim Kastamonu
Ardından Ordu izledi onu
Derken seksen ikinin ekim sonu
Yavaş yavaş düştük sürgün peşine
Gittim Araç Recepbey köyüne
Çünkü ayrılık düşmüştü payıma
Hayran kaldım havasına suyuna
İnsanına, toprağına taşına
Yirmi altı ağustos seksen üçtü
Yavrum Muharrem Önder elden uçtu
Bu nasıl hayat ne biçim sonuçtu
Beni hep gönderdi mezar taşına
Gün üç nisan seksen dört bulduk beşi
Oğlum Emre doğdu bulunmaz eşi
O benim evimin hayat güneşi
Aydınlatıyor evi tek başına
Kastamonu milli eğitim müdürü
Nemci Yazıcıoğlu faşist biri
Benim künyemi öğrendikten beri
Fırsat bulduğunda çıkar karşıma
Bir Mayıs seksen beş suçlu kılındım
İki ay süreyle işten alındım
Mahkemeye itirazda bulundum
Girdim onlarla hukuk savaşına
Davayı kazandım başladım işe
Onursuz kaçar benden bucak köşe
Yine de içimde var bir endişe
Bakarsın bela getirir başıma
Biricik yavrum Emre oldu hasta
Öldü, seksen altı on ağustosta
Kara haber yayıldı eşe dosta
Toplandık hepimiz mezar taşına
Çocuklarım sılada ben yad elde
Dert anlatamadım tüy bitti dilde
Gurbette neler çektim hele gel de
Sor, neler gelir garibin başına
İstedim Adana’ya çıktı naklim
İnkılâp dediler karıştı aklım
Meğer depo tayinmiş yoktur saklım
Düştüm tayin yapıcının peşine
Vali Muavini Ali Özel’e
Anlattım durumu, dedi dur hele
Baktım ki telefonu aldı ele
Sırayla bastı telefon tuşuna
Maarif Müdürü Rıza Kültür’e
Dedi hocamı ver iyi bir yere
İyi yer, Kadirli Çiçeklidere
Bir daha sürüldüm şehir dışına
Kâh Vali Muavinine giderdim
Derdimi anlatır sohbet ederdim
Eğer o olmasaydı ben niderdim
Yardım etti de kavuştum düşüme
Seksen yedide Hadırlı’ya geldim
O yıl da ailemden ayrı kaldım
Kafa dengi iki arkadaş buldum
Birlik olduk, kalmadım tek başıma
Aralık seksen sekiz bir ev buldum
Çocuklarım hemen yanıma aldım
Hasret giderip mutluluğa daldım
Bu birlik gitti herkesin hoşuna
Tam altı yıl ayrı kaldım zorlandım
Bazen sevildim bazen de horlandım
Bazen kavga ettim bazen arlandım
Gurbet elde çok hal geldi başıma
Sermayemi doğruluğa yatırdım
Direndim çok namert dize getirdim
O yıl açık öğretimi bitirdim
Kimileri göz dikti maaşıma
Yanında yer aldım adaletin
Kökünü kazımalıyız cehaletin
Önüne geçmeliyiz sefaletin
Bu işler yürütülmez tek başına
Dokuz yüz seksen dokuz, beş ekim
Bilir misiniz gelecek olan kim?
Derken Ece kızım geldi nitekim
Hoş geldin kızım yaşam savaşına
Biraz zorlayınca kapasiteyi
Oğlum kazandı üniversiteyi
Tornuma ben yardım ederim deyi
Dedesi geldi telefon başına
Doksan beş yılının on üç eylülü
Birden soldu bahçemin gonca gülü
Babam artık sağ değil, o bir ölü
Gelecek diye bekleme boşuna
Yıl doksan altı on altı şubat
Emekliye ayrıldım çok da rahat
Sandım ama öyle değilmiş hayat
Tekrar başladım görev telaşına
Doksan altıda yine bir sevinç var
Üniversiteyi kazandı kızım Ezhar
Eylül başında başladı kayıtlar
Kızım kayıt yaptırdı tek başına
Doksan altı, ağustos yaram sızlar
Bu deli gönül sılayı arzular
Babama yaptırdık mermerden mezar
Künyesini yazdık mezar taşına
Yeni görev talebinde bulundum
On ekim doksan altıda alındım
Daim rağbet gördüm, rehber bilindim
Yardımcı oldum her meslektaşıma
Bahçelievler’e naklim yapıldı
Aklım fikrim öğrenciye takıldı
Zamanı gelince ders zili çaldı
Yine çocukları aldım karşıma
Doksan altının aralık ayına
Yönetici oldum Adasokağı’na
Tam işleri oturturken rayına
Aniden hastalık çıktı karşıma
Gün on dokuz mayıs yıl doksan yedi
Kalbim yorgun düştü artık pes dedi
Doktora gittim kalbimi dinledi
Sanki dünya yıkılıyor başıma
Sonunda hastaneye kaldırdılar
Hemen yoğun bakıma aldırdılar
Bölüm yetkilisini buldurdular
Bağlandı cihaz basıldı tuşuna
Hastanede kalp krizi geçirdim
Sandım ki kafesten bir kuş uçurdum
Öyle zaman oldu aklım kaçırdım
İstemezdim kimse gelsin başıma
Uzun zaman hastanede kaldım
Orada sıkıntıdan çok bunaldım
Temmuzun on biri taburcu oldum
Kavuştum evime arkadaşıma
O ay göçtük Palmiye Sitesi’ne
Bir adım gidemezdim ötesine
Tahammülüm yok kimsenin sesine
Bakmayın öyle sakin duruşuma
Doksan yedi okuldan ayrı kaldım
On altı temmuzda emekli oldum
Her gün biraz daha sararıp soldum
Hastalık bakmıyor gözüm yaşına
Hastalığa karşı verdim bir savaş
Kendime geldim sonra yavaş yavaş
Hiç gözüme görünmezdi mal, mülk, aş
Çünkü ben düşmüştüm can telaşına
Doksan sekiz haziran deprem oldu
Adana’da halk sokaklara doldu
Kimi yaralandı, kimi de öldü
Yakınları boğuldu gözyaşına
Bu deprem uzun süre devam etti
Halkın çoğu şehir dışına gitti
Beklenen gün geldi, çileler bitti
Halk kavuştu dostuna yoldaşına
Sene doksan dokuz mevsim hazandı
Zeynep üniversiteyi kazandı
Ta Dumlupınar’a kadar uzandı
Kayıt yaptırdık düşüne düşüne
On iki yıl ara verdi, dolaştı
Bilen herkes onun azmine şaştı
En sonunda emeline ulaştı
Böyle emeller tüm dostlar başına
Geçeği gördü hayal düşlemeden
Gayret etti zamanı boşlamadan
Daha ikinci dönem başlamadan
Adana’da başladı ders başına
Apartmana yönetici seçtiler
Gün oldu hep birlikte and içtiler
Gün oldu beni bırakıp kaçtılar
Ben içtenlikle sarıldım işime
Birlikte paylaşmaya alıştırdım
Tümünü aynı noktada buluşturdum
Semereyi herkese bölüştürdüm
Bu sonuç gitti herkesin hoşuna
Kini kibiri bir tarafa attık
Apartmanı yeni baştan yarattık
Acıyı, sevinci birlikte tattık
Örnek gösterilmem değil boşuna
Sona gelindi temmuz iki binde
Ender de Ezhar da bir hayli zinde
Hayalleri var umut denizinde
İnşallah umutları gitmez boşuna
Nihayette okulu bitirdiler
Diplomaları eve getirdiler
Umutlarını ona yatırdılar
Başladılar engebe yarışına
İki bin bir cumartesi, mart onu
Nihayet bitti yaşam maratonu
Annemi kaybettim bir hafta sonu
Sonunda kavuştu can yoldaşına
