mehmetkorkmazdrsm - SEN UNUTSAN DA BEN UNUTMAM ANNE

SEN UNUTSAN DA BEN UNUTMAM ANNE

Hem köyümüzün, hem de yakın çevremizin okuyan ilk kadınıydı annem...

Muallim olmasına sadece birkaç ay kalmıştır, babamla evlendiğinde o bir tanem...

15–20 kişilik bir grup kız arkadaşıyla birlikte kaçmıştı okuldan...

Sevdası mutlu yaşamaktı, gözü yoktu paradan puldan...

Akçadağ Köy Enstitüsü’nün son sınıfındadır, okuldan kaçtığında...

Kaçtığı için nedamet duymuştu, acımasız yaşam sinesinde onulmaz yaralar açtığında...

Okula dönmediği için öğrencilik yaşamı sona ermiş öğretmenlik hayali yok olup gitmişti...

Arkadaş uğruna kendi aydınlık yarınlarını kendi eliyle öteye itmişti...

Akçadağ Köy Enstitüsü’nü yatılı okuduğu için hem kefili olan Haydar Amcam hem de kendisi...

Verildikleri mahkemede berat ederler, okul masraflarını ödeyince efendisi...

Sonra bir, iki, üç derken çoluk çocuğa karışır...

Eşit olmayan koşullarda acımasız yaşamla başa baş yarışır...

Sen ağır bir hastalığın pençesine yakalandığın için babam tarafından doktora götürüldüğünde küçücüktüm, okula gitmiyordum henüz. Yatırıldığın Elazığ Devlet Hastanesi’nde gördüğün iki aylık tedaviden sonra köye döndüğünde oldukça halsiz düşmüş, birilerinin yardımı olmaksızın yürüyemez duruma gelmiştin. Şakakların çökmüş, gözlerin çukura inmişti. Bakışların çaresiz, bedenin yorgundu. Gönlün hüzün, gözün yaş doluydu. Sarıldık birbirimize. Kucaklaşıp koklaştık doyasıya. Güç de olsa bir zaman sonra hastalığa galebe çalarak eski sağlığına kavuştun nihayet.

Şimdilerde dönüp o günlere baktığımda o dönemlerde hem senin, hem de seninle aynı yazgıyı bölüşen tüm köylü kadınlarının hasta olmaması, hatta yaşaması bile bir mucizeydi diye düşünüyorum. Çünkü genellikle yarım düzineyi geçiyordu, doğurup sırtınızda taşıdığınız çocukların sayısı. Bu fazla sayıdaki doğumların bedeninizde yarattığı yıkım yetmezmiş gibi bir de yaz-kış, sıcak-soğuk, gece-gündüz demeden güç koşullar altında didinip dururdunuz harmanda, tarlada, yabanda… Bu, Anadolu’daki tüm köylü kadınlarının ortak yazgısıydı sanki. Bunca yıpranmaya ve yıkıma karşın bir de gereği gibi beslenemediğiniz için güç kaybına uğrardınız sürekli. Bu güç kaybı, siz kadınlar için hastalıklara bir davetiye niteliği taşıyordu, adeta.

10 Mart 2001 Cumartesi günü aramızdan ayrılarak yaşama veda eden sevgili anneme…

Dokuz ay karnında taşıdın beni