UĞRUNA   Daldım bir hayale, hayli düş kurdum. Vazgeçtim dünyamdan senin UĞRUNA. Girdim çıkmaza, yol aradım durdum. Çok yarın harcadım dünün UĞRUNA.   İkrȃr verdim zulme karşı durmaya, Ahd ettim zalimden hesap sormaya, Ta dünden hazırım serim vermeye, Sevda duyduğum bir canın UĞRUNA.   Derdimi söyledim kimse duymadı, Gün küstü, dünyama ışık yaymadı, Çok çalıştım ama karnım doymadı, Gurbete çıktım bir nȃn’ın UĞRUNA.   Hırsızlara, hırsız diyen fişlendi Şerefsiz yol aldı, şeref dışlandı Kemlik, ruha ilmek ilmek işlendi Sevgiyi vurdular kinin UĞRUNA.   Çirkef deryasında melanet yayar Ne yüzü kızarır, ne hicap duyar İnsanlıktan çıkmış, insana kıyar Kutsal dedikleri dinin UĞRUNA.   Hayat, hayat olmaz gerçekler düşken Fakir zorda yaşar her mevsim kışken Derde dayanacak hal kalmamışken Bilmem bunca sitem kimin UĞRUNA.   Hayranȋ’yim beni yazsınlar tama, Şu döşüm ta dünden müptelȃ gȃma Mazlumun yüzüne bakan yok ama Can verenler çoktur Han’ın UĞRUNA.   Sefil HAYRANİ/Mehmet KORKMAZ