ÇEŞMİ MESTÂNEM     Gönül verdim, ben bir hüsnü âlâya, Benden uzak kaçar, ÇEŞMİ MESTÂNEM. Tutuldum sevdana, düştüm sahraya. Oldum derde düçâr, ÇEŞMİ MESTÂNEM.       Gönlüm bağ-ı hazan, efkâr sahibi Bilmem nerden gelmiş, kimlere tabi. Benim çektiğimden hoşnutmuş gibi, Kanat takmış uçar, ÇEŞMİ MESTÂNEM.       Bazen güler, saçar yüzünde şûle. Bazen ele geçmez demirden kale. Bazen sus pus olur, dalar hayâle. Bazen derdin açar, ÇEŞMİ MESTÂNEM.       Böylesini görmedim hiç öncesinde. Kıvranıp duruyor, âşk pençesinde. Oturmuş, canlarla dost meclisinde, Âşk dolusun içer, ÇEŞMİ MESTÂNEM   Kaldır nikâbın bir bak, kim nerdedir Gör ki seni seven her dem zârdadır Tutuşmuş derûndan yanar, kordadır. Âşk elinden naçar, ÇEŞMİ MESTÂNEM.       Hayranî, hayrandır keman kaşına. Merhamet et, acı gözüm yaşına. Sitem eyleyip gam çekme boşuna. Bu da gelir geçer, ÇEŞMİ MESTÂNEM.     Sefil HAYRANÎ/ Mehmet KORKMAZ