 
==== KÖYÜM ======
Seni çok özledim ey şirin köyüm,
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
Asil insanların, buz gibi suyun
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
Dost bilip gelene gönlümüz mekân
Kadir bilmezliktir boynumuz büken,
Hakk’ın huzurunda ikrâr verirken
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
Birlik ceminde ikrâr verdiğimde
Gönülde duygular kabardığında
Hasret, döş sarayımı sardığında
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
Sanki kara kovan balı, insanın
Derdi çok, perişan hali insanın
Yüreği merhamet dolu insanın
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
İnsanca yaşam en büyük düşümüz
Kavgayla asla hoş değil başımız
İnsan(a) değil, yokluğa savaşımız
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
Sanki sıradandı gözyaşı dökmek
Bizim yazgımız mı hep cefa çekmek?
Günlük aşımız bir ayran bir ekmek
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
İnsan her dem olur insana muhtaç
Bizdeki dostluk bir kutsal ihtiyaç
Ya hep tok yatardık ya da herkes aç
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
Bizler güneşin doğduğu doğuyuz
Gönülde yeşeren dostluk bağıyız
Hepimiz aynı derdin ortağıyız
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
Hayranî’yim destin benin destimde
Ayak yalın, yırtık mintan üstümde
Kusur bulmak olmaz kadim dostumda
Sen bana dostluğu hatırlatırsın.
ADANA 03 Mart 2017
………… Sefil HAYRANÎ
|
